Ostatni fort w zewnętrznym pierścieniu obronnym Twierdzy Przemyśl. Jednocześnie jest to fort, który spina i zamyka tym samym cały pierścień obronny opasujący miasto, a liczący w obwodzie ok. 45 km.

Pierwsze dzieło forteczne powstało podczas budowy Grupy Siedliskiej w 1883 roku. Następnie zostało rozebrane a z pozostałości utworzono baterię artyleryjską. 

W chwili obecnej na terenie baterii widoczne są resztki murowanej bramy, brukowana rynna odprowadzająca wodę oraz stanowiska artyleryjskie. Na uwagę zasługuje dobrze zachowana sucha fosa otaczająca baterię oraz brukowana droga dojazdowa. 

Na zapolu zachowały się ponadto fundamenty po budynku kuchni oraz studnia. W latach 1897-1900 wybudowano nowy fort około 200 metrów na północny- wschód od pierwotnego dzieła. Nowa lokalizacja na skraju wzgórza 230 m. zapewniała lepszą widoczność i pole ostrzału. Podstawowym zadaniem fortu była obrona doliny przez którą przebiegała droga oraz linia kolejowa łącząca Przemyśl ze Lwowem. Ważnym zadaniem było również wspieranie ogniem artyleryjskim obrony fortu nr XIV Hurko. 

Był to fort pancerny uzbrojony w 2 armaty 8 cm. M 94 znajdujące się w wieżach pancernych. Na osi fortu znajdowała się pancerna wieża obserwacyjna kierująca ogniem baterii pancernej.